Het wordt herfst…

De seizoenen zijn hier precies omgekeerd, het wordt nu herfst. De zomer is me meegevallen, ja het was soms erg warm en broeierig, maar toch nog goed te doen.

Bij Fawemo gaat het redelijk. We hebben op dit moment maar 1 project en doen hard ons best om nieuwe fondsen en projecten binnen te halen. Jammer genoeg is hier vorig jaar onvoldoende op geanticipeerd en fondsenwerven is een langzaam proces. We hebben nu nauwelijks budget en dit heeft al gevolgen gehad voor het personeel. Fawemo heeft nog maar 3 man personeel; de coördinator, de administratieve man en de poetshulp. Dit maakt het voor mij lastig om in de visie van VSO te blijven werken, ‘sharing skills changing lives’. Want er is (bijna) niemand meer om mijn kennis aan over te dragen en hierdoor functioneer ik nu als medewerker en dit is niet de bedoeling.

Mede hierom heb ik besloten om vanaf 1 februari 1 dag per week voor Habitat for Humanity te gaan werken. Dit is een (internationale) organisatie die huizen bouwt. Habitat Mozambique richt zich op ‘orphans and vulnerable children’. Dus op families die bestaan uit kinderen met 1 ouder of geen ouder en die ook op andere vlakken kwetsbaar zijn (zoals HIV/AIDS besmet etc.). Habitat bouwt een simpel huis voor hen van steen, met een betonnen vloer en een metalen dak. Ook krijgen ze een wc, muskietennetten en certeza, druppeltjes om het water te zuiveren. Daarnaast wordt er een testament opgemaakt, zodat het huis op naam van de kinderen komt te staan. In Mozambique komt het namelijk vaak voor, dat als moeder sterft (en vader is vaak al eerder gestorven) dat een ander mannelijk familielid het huis komt opeisen en de moeder met de kinderen uit het huis gooit.

Op dit moment ondersteun ik een medewerker bij Habitat die zich richt op local fundraising (kerken, hotels en scholen). Van het weekend had de Amerikaanse ambassade en Britse high commission een football tournament georganiseerd om geld binnen te halen voor Habitat. De ambassadeur van Amerika komt in april met 10 andere ambassademedewerkers een huis bouwen. Veel ambassades van allerlei landen deden mee aan het toernooi en natuurlijk was er de befaamde rivaliteit tussen Nederland en Duitsland maar ook tussen Engeland en Amerika! Ik was op dit voetbaltoernooi samen met een collega van Habitat om Habitat te vertegenwoordigen. We hebben een interview gegeven voor nationale televisie.

Ook jij kunt je bij Habitat opgeven voor bouwreis . Met een groep andere vrijwilligers reis je dan naar Mozambique en werk je 1 week samen met de toekomstige bewoners en bouwvakkers aan een nieuw huis. Je graaft de fundering, mixt het cement en voegt de muren. Dit is een onvergetelijke ervaring. Je ziet en beleeft dan echt wat het hebben van een eigen huis doet voor deze mensen.

In Maputo zie je geregeld tussen een groep donkere mensen iemand met een blanke huid lopen, vaak met een shawl, paraplu of een hoedje. In het begin dacht ik ‘Wat grappig een blank persoon met ingevlochten haar!’ en had ik niet door dat deze persoon een albino was. Albinisme komt hier namelijk veel voor. Albino’s hebben geen melanine, het pigment dat je huid en ogen beschermt tegen ultra-violet zonlicht. Ook al zie je in Maputo veel albino’s lopen en is er zelfs een populaire albino zanger, in de afgelegen gebieden is er nog veel bijgeloof en hekserij. In deze gebieden associëren mensen de geboorte van een albinokindje met kwade krachten. Daarom hebben albino’s veel te maken met discriminatie en geweld, soms worden ze weggestopt of soms zelfs verkocht. Het is moeilijk, maar niet zo zwaar als in sommige buurlanden zoals Tanzania, waar albino’s ritueel vermoord worden omdat bepaalde lichaamsdelen geluk brengen.

Op dit moment is er een fototentoonstelling aan de gang, om bekendheid te geven aan dit onderwerp en zo de discriminatie tegen te gaan. De naam van deze tentoonstelling is ‘zonen van de maan’ of in Portugees ‘filhos da Lua’

Wat echt een voordeel is van Mozambique is dat op iedere straathoek een schoenmaker buiten zit met zijn gereedschap. De zool van mijn slipper was losgelaten vrijdagmiddag na mijn werk. Het enige wat je hoeft te doen is, je loopt naar de hoek van de straat, wacht even op je blote voeten en 5 minuutjes en een euro later is alles weer gemaakt en kun je verder lopen.

Zoals beloofd de fotootjes van Carnaval. Mijn empregada moest gelukkig lachen, toen ze de foto’s zag!

Geniet van jullie lente!